Przejrzystość to ważna cecha tworzywa sztucznego i może być zmierzona przez analizę zamglenia w próbce materiału. Zamglenie dostarcza nam istotnych informacji o wyglądzie bezbarwnych lub jasnych przezroczystych próbek i może być określane i kontrolowane przez zastosowanie spektrofotometrów sferycznych.

Transmisja Haze jest to nic innego jak ilościowe określenie szerokokątnego rozpraszania światła przez materiał w świetle przechodzącym. Transmisja Haze zależy od geometrii aparatu, czyli od rozmieszczenie źródła światła względem powierzchni próbki oraz detektora. Przemysłową normą dla pomiaru Haze jest ASTM D1003, metoda pomiaru zamglenia oraz przepuszczalności całkowitej dla przeźroczystych plastików, napisana dla historycznego instrumentu do pomiaru Haze o sferycznej geometrii 0°, średnicy portu 30mm oraz ze zdefiniowanymi kątami pomiarowymi.

Spektrofotometry HunterLab zgodne z procedurą B ASTM D1003, np. spektrofotometry UltraScan PRO, UltraScan VIS oraz ColorQuest XE, będą ściśle zgodne z miernikiem Haze dla wartości bliskich 0 i będą wykazywały niewielką różnicę około 2.5 jednostek w górnych granicach pomiarowych metody, przy Haze = 30%.

Odpowiednikiem Haze, które równe jest 0% dla stałych ciał przeźroczystych, jest powietrze. Warunek jest jeden, musi ono być nieskazitelnie czyste. Z kolei, jeżeli chodzi o ciecze, to odpowiednikiem idealnie czystego płynu, będzie woda dejonizowana znajdująca się w szklanej kuwecie. W takim badaniu niezbędne jest, aby zwrócić uwagę na grubość stałych próbek, oraz drogę optyczną szklanej kuwety w przypadku próbek ciekłych.

Aby ustalić akceptowalne limity dla próbki, należy wziąć produkty wykazujące zamglenie i spytać wielu osób, czy dostrzegają różnicę.  Następnie należy zmierzyć Haze% dla próbek używając specjalistycznego sprzętu laboratoryjnego (aparatu sferycznego) i przypisać granice tolerancji dla produktu.

Widoczna różnica zależy przede wszystkim od badanego materiału. Plastikowe czy szklane arkusze, które możemy spotkać w praktycznie każdym ekranie LCD, mają dopuszczalny limit na poziomie 1-2%. Natomiast, jeżeli mówimy o cieczach, wykorzystywanych w przemyśle chemicznym czy farmaceutycznym, to różnicę w zamgleniu możemy dostrzec już na poziomie 4-5%, jednak niewprawione oko może tę różnicę zobaczyć nieco później, na poziomie 6-7%.

Dla wielu zastosowań, a przede wszystkim tych, które związane są z produktami konsumenckimi, wizualna bariera ujawnienia różnicy w zamgleniu próbki, jest również zakresem akceptacji dla badanego produktu.

Różnice w badaniach zależą przede wszystkim od produktu. Wartości, które jesteśmy w stanie zaakceptować, mogę znajdować się poniżej wizualnej granicy zamglenia. Wszystko dlatego, aby nikt nie zauważył żadnej różnicy w produkcie. To jednak jest wartością względną, bo jeżeli samo zamglenie nie wpływa na wykorzystanie produktu, a nawet jest z nim związane, to akceptowalny poziom zamglenia może być o wiele większy niż minimum, które dostrzegamy. W takiej sytuacji zakres szacuję się od 10 do 12%.