01-12-2016, 00:00
Data publikacji: 15-11-2016
Węże i przewody z gumy i z tworzyw sztucznych -- Węże i przewody z niepołączoną wkładką z tworzywa fluorowego (np. PTFE) do przesyłania chemikaliów ciekłych i gazowych -- Wymagania
Zakres
W niniejszej Normie Europejskiej określono wymagania dla trzech typów węży i przewodów z niepołączoną wkładką z tworzywa fluorowego, z powierzchnią spiralną lub gładką, przeznaczonych do przesyłania ciekłych lub gazowych substancji chemicznych zwanych dalej „chemikaliami przesyłanymi‘’. Te węże i przewody przeznaczone są do użycia w farmaceutyce, biotechnologii i innych przemysłowych zastosowaniach jak pokazano w Rozdziale 5.
Węże i przewody są przeznaczone do wykorzystania z chemikaliami przesyłanymi w zakresie temperatury od – 70 °C do 260 °C przy ciśnieniu pracy do 205 bar.
Data publikacji: 15-11-2016
Płaskie wyroby tekstylne powleczone gumą lub tworzywami sztucznymi -- Wyznaczanie właściwości zwoju -- Część 1: Metody wyznaczania długości, szerokości i masy netto
Zakres
W niniejszej części EN ISO 2286 opisano metody wyznaczania długości, szerokości i masy netto zwoju płaskiego wyrobu tekstylnego powleczonego gumą lub tworzywami sztucznymi
Data publikacji: 21-11-2016
Płaskie wyroby tekstylne powleczone gumą lub tworzywami sztucznymi -- Wyznaczanie właściwości zwoju -- Metody wyznaczania całkowitej masy powierzchniowej, masy powierzchniowej powleczenia i masy powierzchniowej podłoża
Zakres
Opisano metody wyznaczania całkowitej masy powierzchniowej, masy powierzchniowej powleczenia i masy powierzchniowej materiału podłoża płaskiego wyrobu tekstylnego powleczonego gumą lub tworzywami sztucznymi
Data publikacji: 21-11-2016
Sztywne tworzywa sztuczne porowate -- Oznaczanie udziału procentowego objętości otwartych i zamkniętych komórek
Zakres
W niniejszej Normie Międzynarodowej określono ogólna metodę oznaczania procentowej objętości otwartych i zamkniętych komórek w sztywnych tworzywach sztucznych porowatych, mierząc w pierwszej kolejności objętość geometryczną próbek do badań, a następnie objętość tych próbek nieprzenikalną dla powietrza. W metodzie zawarto poprawkę na komórki pozornie otwarte, biorąc pod uwagę przecięte komórki na powierzchni, powstałe podczas przygotowywania próbki. Określono trzy metody alternatywne do pomiaru objętości nieprzenikalnej (metodę 1, 2a i 2b) i odpowiadającą tym metodom aparaturę.
Data publikacji: 24-11-2016
Tworzywa sztuczne -- Różnicowa kalorymetria skaningowa (DSC) -- Część 1: Zasady ogólne
Zakres
OSTRZEŻENIE -- Osoby posługujące się niniejszą normą powinny być zaznajomione z podstawową praktyką laboratoryjną, jeżeli ma zastosowanie. Celem niniejszej normy nie jest sygnalizowanie wszystkich problemów bezpieczeństwa związanych z jej stosowaniem. Powinnością użytkownika jest ustalenie odpowiednich środków ostrożności dotyczących bezpieczeństwa i zdrowia oraz zapewnienie zgodności z wszystkimi wymaganiami prawnymi.
W ISO 11357 podano kilka metod, w których wykorzystuje się różnicową kalorymetrię skaningową (DSC), dotyczących analizy termicznej polimerów i mieszanin polimerowych, takich jak:
ISO 11357 zaakceptowano do obserwacji i pomiaru różnych właściwości i zjawisk dotyczących wyżej wymienionych tworzyw, takich jak:
W niniejszej części ISO 11357 podano szereg ogólnych aspektów dotyczących różnicowej kalorymetrii skaningowej, takich jak: zasada oznaczania i aparatura, przygotowanie próbek, kalibracja oraz ogólne aspekty sposobu postępowania i raportu badania, wspólne dla wszystkich kolejnych części.
Szczegóły dotyczące wykonywania badań określonymi metodami podano w poszczególnych częściach ISO 11357 (patrz Przedmowa).
Data publikacji: 24-11-2016
Procedury pomiarowe dla materiałów stosowanych w modułach fotowoltaicznych -- Część 1-2: Enkapsulanty -- Pomiar rezystywności enkapsulantów oraz innych materiałów polimerowych
Zakres
Niniejsza część IEC 62788 dostarcza metodę oraz wskazówki związane z pomiarem rezystywności materiałów używanych w celu enkapsulacji, uszczelnienia krawędzi, folie stosowanych na stronie przedniej i tylnej a także wszelkich innych materiałów izolacyjnych znajdujących zastosowanie w modułach fotowoltaicznych (PV). Badanie przeprowadza się na wstępnie kondycjonowanych suchych, wilgotnych lub mokrych próbkach. W przypadku folii składających się z wielu warstw, stosowanych zarówno na stronie przedniej jak i tylnej modułów, zmierzona rezystywność będzie pewną wartością wypadkową. Badanie przewidziane jest dla pomiarów wykonywanych w temperaturze pokojowej, ale może również być stosowane w wyższych temperaturach.
Jak wiadomo, degradacja modułów PV występuje częściowo wskutek korozji elektrochemicznej a po części w efekcie degradacji indukowanej napięciem. Procesy te mogą być zależne od rezystywności składnika polimerowego. Stąd też rezystywność stałoprądowa składników polimerowych jest istotna z punktu widzenia projektowania modułów oraz ich trwałości podczas eksploatacji w warunkach naturalnych. Wartość rezystywności może być zależna od aktualnego stanu wystarzenia, temperatury, zawartości wody w materiale a także jego historii napięciowej (związanej z polaryzacją modułu). Przedstawionych zostało wiele opcji tak by pomiary mogły być zostać wykonane w sposób odpowiadający warunkom dla modułu zainstalowanego w reprezentatywnych warunkach zewnętrznych.
Większość przyrządów oraz metod pomiarów rezystywności zazwyczaj staje się niedokładna i niepowtarzana w przypadku materiałów o rezystywności powyżej 10^16 Ω•cm [5]1. Stąd też niniejsza norma odnosi się do pomiarów rezystywności poniżej 1⋅10^17 Ω•cm.
Omówione pomiary stosowane mogą być zarówno w przypadku materiałów jednolitych jak i wielowarstwowych (np. folie stosowane odpowiednio na stronie przedniej i tylnej). Opisane zostały metody pomiarów w temperaturze pokojowej ale załączono także wskazówki dotyczące również testów w podwyższonych temperaturach.
Ponieważ wyniki pomiarów będą zależne od zawartości wilgoci stąd materiały powinny być badane w sposób przewidujący ich zastosowanie. Załączono w tym celu procedury wstępnego starzenia w suchym, wilgotnym oraz mokrym środowisku
W zależności od materiału również historia napięciowa (polaryzacji) będzie miał wpływ na wynik pomiaru. Szybkość zmian prądu oraz czas dochodzenia do stanu równowagi zmienia się wraz z materiałem często osiągając godziny czy dni zanim osiągnięty zostanie stały poziom. Z tego powodu wprowadzono metody badań długo- i krótkotrwałych (Metody A i B).
Krótkotrwałe zmiany polaryzacji wyszczególnione jako Metoda B ma na celu porównania jakościowe. Metoda A, długotrwałe zmiany polaryzacji typu Włącz/Wyłącz, zalecana jest w celu zbadania odporności modułu na efekt PID.
Pomiary uzyskane przy użyciu jednej z tych metod mogą być wykorzystywane przez producentów materiałów w celu kontroli jakości stosowanych przez nich elektrycznych materiałów izolacyjnych jak również w specyfikacjach technicznych ich produktów. Producenci modułów PV mogą korzystać z tych metod w celu uzyskania odbioru jakościowego czy wyboru materiałów, opracowania procesu produkcyjnego, analizy konstrukcji lub analizy uszkodzeń.
Przedstawiona metoda pomiarów może być również wykorzystana w celu monitorowania jakości elektrycznych materiałów izolacyjnych w celu oceny ich trwałości.
_______________
1 Liczby w nawiasach kwadratowych odnoszą się do pozycji literaturowych .
Zestawienie zostało opracowane przez Redakcję Tworzywa.org
na podstawie ogólnodostępnych informacji publikowanych przez PKN
Podobne artykuły
Komentarze