02-11-2017, 00:00
Data publikacji: 17-10-2017
Przewodnik po barwach rur z tworzyw termoplastycznych w sieciach podziemnych
Zakres
W niniejszym przewodniku podano informacje dotyczące barwy powierzchni zewnętrznej rur z tworzyw termoplastycznych, stosowanych do budowy sieci podziemnych. Zakres niniejszego przewodnika nie obejmuje rur:
- osłonowych do sieci telekomunikacyjnych i energetycznych,
- drenarskich,
- do instalacji przemysłowych,
- do przesyłu powietrza,
- do bezwykopowej renowacji sieci zewnętrznych.
Data publikacji: 10-10-2017
Pigmenty, barwniki i wypełniacze --Terminologia -- Część 1: Terminy ogólne
Zakres
W niniejszej części ISO zdefiniowano terminy, które są używane w dziedzinie pigmentów, barwników i wypełniaczy.
W przypadku niektórych terminów zamieszczono odniesienie do ISO 4618, w której podano również terminy i definicje dla barwników, odnoszące się do ich stosowania w wyrobach lakierowych.
Oprócz terminów w języku angielskim
i francuskim (dwóch oficjalnych języków ISO) w niniejszej części ISO 18451 podano równoważne terminy w języku niemieckim; opublikowano je pod nadzorem organu członkowskiego Niemiec (DIN). Jednakże tylko terminy i definicje podane w językach oficjalnych można uznać za terminy i definicje ISO
UWAGA Te terminy, które zdefiniowano gdziekolwiek w tej części ISO 18451 zaznaczono kursywą.
Data publikacji: 10-10-2017
Pigmenty, barwniki i wypełniacze -- Terminologia -- Część 2:Klasyfikacja materiałów barwiących pod względem barwy i postaci chemicznej
Zakres
Niniejsza część ISO 18451 ma zastosowanie w przemyśle produkującym materiały barwiące i u użytkowników, którzy stosują produkty tego przemysłu. W niniejszej części ISO 184561 materiały barwiące sklasyfikowano pod względem barwy i postaci chemicznej.
Jako przykłady wymieniono niektóre barwniki do stosowania w przemyśle ceramicznym i spożywczym.
Data publikacji: 19-10-2017
Emalie szkliste i porcelanowe -- Przygotowanie próbek i wyznaczanie współczynnika rozszerzalności cieplnej
Zakres
W niniejszym dokumencie określono procedury przygotowania próbek emalii do pomiaru zmiany długości pod wpływem ciepła i obliczenia współczynnika rozszerzalności cieplnej.
Data publikacji: 26-10-2017
Powłoki nieprzewodzące na podłożu niemagnetycznym przewodzącym elektryczność -- Pomiar grubości powłok -- Metoda amplitudowa prądów wirowych
Zakres
W niniejszym dokumencie określono nieniszczącą metodę pomiarów grubości powłok nieprzewodzących na niemagnetycznych przewodzących elektryczność podłożach metalowych za pomocą amplitudowych wiroprądowych urządzeń pomiarowych.
W niniejszym dokumencie termin „powłoka” jest używany w odniesieniu do materiałów takich jak, na przykład, farby i lakiery, powłoki elektrolityczne, powłoki emalierskie, powłoki z tworzyw sztucznych, powłoki proszkowe i okładziny. Niniejsza metoda ma szczególne zastosowanie do pomiarów grubości większości powłok tlenkowych wytwarzanych w procesie anodowania, ale nie ma zastosowania do wszystkich powłok konwersyjnych, ponieważ niektóre są zbyt cienkie, żeby można było mierzyć je tą metodą (patrz Rozdział 6).
Niniejsza metoda może być również stosowana do pomiarów niemagnetycznych powłok metalowych na nieprzewodzącym materiale podłoża. Jednakże w takim przypadku szczególnie użyteczna jest metoda fazowa prądów wirowych określona w ISO 21968 i może ona dać wyniki pomiarów grubości z większą dokładnością (patrz Załącznik A).
Niniejsza metoda nie może być stosowana do pomiarów niemagnetycznych powłok metalowych na przewodzącym materiale podłoża. W takim przypadku szczególnie użyteczna jest metoda fazowa prądów wirowych określona w ISO 21968. Jednakże w szczególnym przypadku bardzo cienkich powłok o bardzo małej przewodności można stosować również metodę amplitudową prądów wirowych (patrz Załącznik A).
Chociaż niniejsza metoda może być stosowana do pomiarów grubości powłok na podłożu magnetycznym, nie jest to jednak zalecane. W tego typu przypadkach można stosować metodę magnetyczną określoną w ISO 2178. Jedynie w przypadku bardzo grubych powłok o grubości powyżej około 1 mm metoda amplitudowa prądów wirowych może być również stosowana (patrz Załącznik A).
Data publikacji: 16-10-2017
Proszki metaliczne -- Oznaczanie części nierozpuszczalnych w kwasach w proszkach żelaza, miedzi, cyny i brązów
Zakres
W niniejszym dokumencie określono metody stosowane do oznaczania przybliżonej zawartości substancji niemetalicznych, nierozpuszczalnych w powszechnie używanych kwasach mineralnych, w proszkach żelaza, miedzi, cyny i brązów. Za substancje nierozpuszczalne uważa się zwykle nieroztwarzalne w kwasach: krzemionkę i krzemiany, węgliki, tlenek glinu, iły lub inne materiały ogniotrwałe w postaci tlenków obecnych w surowcu, z którego wytwarza się proszki, lub wprowadzanych w trakcie procesu wytwarzania.
Data publikacji: 26-10-2017
Guma lub kauczuk termoplastyczny -- Arkusze kauczukowe i płaskie wyroby tekstylne powleczone kauczukiem -- Wyznaczanie prędkości przenikania cieczy lotnych (metoda grawimetryczna)
Zakres
W niniejszym dokumencie omówiono dwie metody wyznaczania przepuszczalności cieczy lotnych do atmosfery przez kauczuk, polegające na pomiarze prędkości przenikania cieczy.
Norma ma zastosowanie do materiałów w postaci arkusza oraz tekstylnych wyrobów powlekanych o grubości między 0,2 mm i 3,0 mm.
Jest ograniczona do prędkości przenikania cieczy większej niż 0,1 g/m2/h.
Metody mają szczególne zastosowanie do porównania względnej prędkości transmisji tej samej cieczy przez różne materiały lub różnych cieczy przez ten sam materiał.
Metoda A, z ponownym napełnianiem, jest stosowana podczas badania mieszaniny cieczy o różnych prędkościach transmisji.
Metoda B, bez ponownego napełniania, jest stosowana do cieczy jednoskładnikowej.
UWAGA Metodę wyznaczania prędkości przenikania pary wodnej podano w ISO 2528.
Zestawienie zostało opracowane przez Redakcję Tworzywa.org
na podstawie ogólnodostępnych informacji publikowanych przez PKN
Podobne artykuły
Komentarze